Rouwen is rauw: verlies brengt rauwe emoties met zich mee. Verlies hoort bij het leven, alleen hebben wij niet geleerd hoe we moeten rouwen. Het niet toelaten, afleiden of onderdrukken van pijn is in het dagelijkse leven soms makkelijker dan stil te staan bij het verdriet. Vaak zijn er geen woorden voor als we iets of iemand kwijt geraakt zijn. Het kan daarom een zoektocht zijn hoe we met afscheid om kunnen gaan.
In een rauwtocht maak ik met een kleine groep deelnemers ruimte vrij voor het rouwen. Bij zonsopgang maken we in stilte een tocht en treden samen de dag tegemoet. Tijdens deze wandeling zijn rauwe emoties welkom en voel je dat je niet alleen staat in je verdriet. In de rauwtocht krijgt verlies ruimte, maar mag het leven ook gevierd worden.
